عطوفت و مهربانی، شعور بالا، محتاط بودن، هوشیاری، ساکت بودن (انجام کار بدون سر و صدا)، فرز و چالاک بودن و شاد بودن از مولفه‌های یک پرستار خوب به شمار می‌رود. علاوه بر موارد مذکور پرستار باید از نظر فنی و پزشکی نیز در کار خود مهارت داشته باشد تا بتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهد. صبر و تحمل: همدردی با بیمار در کاستن رنج بیمار مؤثر است. صبر بهترین ابزار در نگهداری از بیمار است. صبر و همدردی چیزی است که افراد خودخواه ندارند و با پول هم قابل خریداری نیست بلکه فقط از عشق و مهربانی قلبی حاصل می‌شود. درک و فهم بالا: داشتن شعور و درک و فهم بالا این توانایی را به پرستار می‌دهد تا اصول و مقدمات نگهداری بیمار را به خوبی فراگیرد و در موقعیت‌های مختلف به کار ببندد. احتیاط: ضرورت احتیاط نیز بر همگان آشکار است. کسی که بدون توجه به دستور پزشک یا نوشته روی شیشه دارو به بیمار دارو می‌دهد، یا به جای 10 قطره، 20 قطره به بیمار می‌دهد. در واقع صلاحیت خود را زیر سؤال می‌برد. چالاک بودن: مهارت داشتن و چالاک بودن نیز از موقعیت‌ها و شرایط لازم در انجام هر کاری است در اتاق بیمار هم‌چنین موقعیتی لازم است. هرچند چالاک بودن در انجام همه امور ضرورت محسوب نمی‌شود ولی بی‌شک نداشتن این خصیصه باعث بروز آسیب‌ها و گرفتاری‌هایی می‌شود. افراد زیادی وجود دارند که در کارشان مهارت و تخصص زیادی دارند ولی به علت دست و پا چلفتی بودن همواره مشکلاتی پدید می‌آورند. شادی و سرزندگی: اتاق بیمار باید مملو از شادی و طراوت باشد. شادی همانند نور خورشید لذت‌بخش است و بدون اینکه به کسی آسیب برسد، همه از آن بهره‌مند می‌شوند. دیدن یک صورت محزون یا شنیدن صدای محزون در اتاق بیمار جایی ندارند؛ چرا که در اتاق بیمار به اندازه کافی رنج و غم وجود دارد و افزودن غم و ناراحتی به این فضا باعث تشدید بیماری فرد می‌شود. بنابراین همه باید تلاش کنند که امید به آن محیط برگردد. یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: هرجا زندگی هست، امید هم هست. رعایت نظم و بهداشت: تمیز نگهداشتن اطراف بیمار و توجه به گرما و سرمای (دمای) اتاق از جمله موارد مهم در نگهداری بیمار است. در اطراف بیمار هیچ چیز کثیف نباید وجود داشته باشد. البته روزی چند بار جارو کردن و ایجاد سر و صدا هم توصیه نمی‌شود. بهتر است رفت و روب با یک دستمال مرطوب انجام شود و یا قبل از نظافت بیمار را به اتاق دیگری منتقل کنیم. در پایان ذکر این این نکته ضروری است که صحبت در مورد علائم بیماری (مگر با پزشک)، مرگ و میر دیگران، تشابه علائم بیماری فرد با دیگران و مقایسه‌کردن افراد در اتاق بیمار کاری نادرست است. چنین صحبت‌هایی در نزد بیمار بخش‌های دیگر مغز را که درگیر مرمت و بازسازی کلی بدن هستند، درگیر بیماری می‌کند و باعث تشدید بیماری یا بروز افسردگی در فرد می‌شوند
:: موضوعات مرتبط:
مطالب تئوری پرستاری ,
,
:: بازدید از این مطلب : 2245
|
امتیاز مطلب : 11
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
